เริ่มชอบศิลปะตั้งแต่ตอนไหน
จริงๆผมชอบศิลปะตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่อายุประมาณ 3 – 4 ขวบชอบมากเลย คือเราชอบวาดรูปวาดเขียน ตอนเด็กชอบวาดกำแพงบ้าน แล้วก็โดนแม่ดุ ตอนนั้นเปิดทีวีเห็นอาจารย์เฉลิมชัยกำลังเขียนรูป ชอบมาก เวลาอาจารย์พรีเซนต์ เราชอบมากนี่เเหละไอดอลผมผมอยากเป็นศิลปินแบบอาจารย์มาตั้งแต่เด็ก
เรื่องราวที่ขึ้นไปเขียนภาพที่เชียงราย
คือตอนนั้นที่ผมขึ้นไปเป็นช่วงที่ผมกำลังอยากทำคลิป อยากทำคลิปท่องเที่ยวอะไรอย่างนี้ พอขี้นไปปุ๊ปพี่เหน่ง ชัยวิชิต สิทธิวงศ์ที่อยู่กับพวกกลุ่มศิลปินสายน้ำกก เค้าโทรมาบอก เค้าโทรมาหาผมว่าอ๋องพรุ่งนี้พี่สุวิทย์ ใจป้อมเค้าจะไปเขียนวัดที่เชียงแสน(วัดป่าคา ต.แม่เงิน อ.เชียงแสน จ.เชียงราย) วัดบ้านเกิดแก ไปด้วยกันมั้ยเรามีโอกาสปุ๊บเอ้ยดีอ่ะพี่ เชียงแสนเหรอไป วันนั้นที่ไปก็จะมีพี่สุวิทย์ ใจป้อม แล้วก็มีพี่บรรจบ แล้วก็กลุ่มศิลปินสายน้ำกก ทุกคนเป็นศิลปินเชียงราย
ประทับใจศิลปินที่เชียงราย ไอดอลผม คือ อ.เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ตอนนั้นผมเคยไปอยู่เชียงราย 3 ปีก็เข้าไปหาอาจารย์ตลอดอาจารย์ก็จะสอนทั้งเรื่องศิลปะทั้งเรื่องการใช้ชีวิต อีกอย่างนึงก็คือกลุ่มศิลปินพวกพี่เป็นกันเองน่ารักมากคือเวลาน้องมีปัญหาอะไรแบบว่า น้องไม่มีความรู้อะไรอย่างนี้ พี่เค้าก็จะคอยสอนคอยแนะนำก็ไปออกเวิร์คช็อปด้วยกันบ่อยๆ
พี่วิทย์(สุวิทย์ ใจป้อม)เป็นคนที่น่ารักมาก เป็นศิลปินที่น่ารักและรักบ้านเกิดมากแกเกิดที่เชียงแสนผมชอบความคิดตรงที่ว่าคือพอหลังจากที่เราสร้างตัวเองขึ้นมาได้ พี่วิทย์รักบ้านเกิดมาก กลับไปทำประโยชน์สร้างงานศิลปะที่สวยงามเพื่อพระพุทธศาสนาที่บ้านตัวเอง
ชอบศิลปะแนวไหน
ภาพที่เขียนเคยไปแข่งรายการต้นศิลปะได้ร่วมทำเวลาเราอยู่บ้านบางครั้งเราก็จะฝึกเขียน แนวที่ผมชอบที่สุดจะเป็นงานเขียนเซอร์เรียล แบบของพี่ประทีป (ประทีป คชบัว) อาจารย์ประทีปเป็นคนที่เขียนงานเซอร์เรียลได้แบบสุดยอดมากคือเราสามารถสัมผัสได้ เยิ้มคือเยิ้ม หวานคือหวาน พูดง่ายๆคือเจ้าพ่อเซอร์เมืองไทยคือคนนี้จริงๆ งานเซอร์จะว่าเหมือนความฝันที่เป็นความจริงผ่านการเขียนรูปของ อาจารย์ประทีป ผมชื่นชมอาจารย์มาก อาจารย์เป็นเหมือนไอดอลอีกคนนึง ที่ทำให้จุดประกายผมในการที่เริ่มฝึกเขียนรูปงานแนวเซอร์เรียล คืออาจารย์น่ารักมากเป็นกันเองมาก เป็นอะไรที่สุดยอดที่สุด
ศิลปะกับคนยุคใหม่เป็นอย่างไรบ้าง
ศิลปะกับคนยุคใหม่ จริงๆแล้วต้องพูดว่าคนเราเนี่ยมีศิลปะทุกคนศิลปะอยู่ทุกที่อยู่รอบตัวเราแม้กระทั่งการที่เราแต่งตัว แต่งตัวก็ถือว่าเป็นศิลปะแล้ว คือทุกอย่างเป็นศิลปะหมดแต่คือผมอยากจะฝากตรงนี้ว่าเวลาคุณเครียดหรือเวลาคุณอะไรการที่เราได้ทำงานศิลปะหรือว่าสร้างศิลป์ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายรูปการเขียนรูปการทำโน่นทำนี่ในสิ่งที่เรารักที่เป็นศิลปะเป็นการฝึกสมาธิที่ดีอย่างหนึ่งช่วยทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายแล้วก็คลายเครียดได้เยอะ
การทำงานศิลปะแตกต่างจากงานแสดงอย่างไร
ศิลปะเกี่ยวกับการเขียนรูปก็คือการใช้จินตนาการความรู้สึกตัวเองผ่านงานเขียนแต่การแสดงคือการแสดงออกทางด้านความรู้สึกผ่านร่างกายมันแตกต่างกันแค่ตรงนี้
เหตุผลมี่ทำคลิปบันทึกเรื่องราว
ผมเป็นคนชอบเที่ยวเดินทางบ่อย ขี้เบื่อ พอหลังจากที่เราไปโน่นไปนี่แล้วเนี่ยเรามีความรู้สึกว่าเวลาเราคิดถึงบรรยากาศ ณ ตอนนั้นมันเป็นเพียงแค่ภาพในหัวเรา ผมก็เลยต้องการที่จะบันทึกเอาไว้เป็นความทรงจำของเราโดยที่ว่าบ่างปันด้วยคนรอบตัวเราได้เห็น เวลาผมไปเที่ยวผมชอบหลงทางบ่อยๆ คือบางทีตรงนี้น่าสนใจแวะโน่นแวะนี่เราก็แบบหลงไปอยู่กับพวกชาวเขาชาวกะเหรี่ยง หลงทางแล้วกลับไม่ได้ก็ไปนอนกับเข้าคืนนึงอะไรแบบนี้ เราจะได้เห็นศิลปะวัฒนธรรมพื้นบ้านของเค้าแบบจริงๆเลยก็เป็นการเรียนรู้ใหม่ เราประทับใจทุกทริปที่เราไปคือเราได้เห็นสิ่งสวยงามแล้วก็ได้เห็นอะไรที่แปลกใหม่แต่ถามว่าทริปที่ประทับใจที่สุดก็จะเป็นทริปเชียงราย ที่ได้ไปปีนี้ก็คือมีโอกาสได้เขียนรูป เขียนกำแพงวัดกับ พี่สุวิทย์ใจป้อม แล้วก็ศิลปินเชียงรายเป็นทริปที่ประทับใจมากเพราะว่าเราคาดไม่ถึงเลยว่าการไปเที่ยวที่เชียงรายแล้วเราจะได้ร่วมสร้างสรรค์งานศิลปะร่วมทำบุญกับพวกพี่ๆเป็นอะไรที่แบบประทับใจที่สุด
ร่วมกิจกรรมกับต้นศิลปะเป็นอย่างไรบ้าง
ตอนนั้นผมมีโอกาศไปแข่งขันในรายการ เรียลลิตี้ ต้นศิลปะปี 3 ตอนแรกก็ตื่นเต้นแหละ เพราะส่วนใหญ่คนที่แข่งขันมาจากว่าเพาะช่าง ศิลปากร เป็นคนที่เรียนเก่งทั้งนั้นเลย เราเรียนไม่จบแต่เราชอบมาก เราก็ทำเต็มที่ที่สุดครับสุดท้ายก็ดันติดรอบ 10 คนสุดท้าย
ตอนอยู่ที่นั่นตอนนั้นผมทำงานดาร์กมากเพราะว่าเราเป็นคนที่เก็บกรดนิดหน่อยก็เลยแสดงผลงานออกมาค่อนข้างจะรุนแรง จะมีงานหลายแบบมากศิลปะมันไม่มีขอบเขตจริงๆซึ่งบางมิชชั่นเป็นอะไรที่แบบอึ้งเราไม่เคยทำอย่างเช่นงานประติมากรรมผ้าเราไม่เคยทำจะทำได้มั้ยเนี่ย ก็แบสนุกครับได้ใช้ความพยายาม
ตอนนั้นผมจะโดนอาจารย์ ธงชัย (ธงชัย รักปทุม ศิลปินแห่งชาติ) กับ อาจารย์ ถาวร (ศ.ถาวร โกอุดมวิทย์)คอมเมนต์อาจารย์เค้าจะพูดแบบว่าให้เราแบบเปิดใจหน่อยอ๋องเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เราอยากที่จะพัฒนาตัวเองขึ้นไป อยากบอกว่าขอบพระคุณอาจารย์มากนะครับที่วันนั้นอาจารยืได้คอมเมนต์แล้วก็สอนให้ความคิดใหม่ๆกับผม ทำให้ผมได้โตขึ้นเยอะครับ การทำคลิป รายการต้นศิลปะมีส่วน ตอนนั้นมีพี่ อุ๋ย นนทรีย์ นิมิบุตรมาเป็นกรรมการช่วยตัดสินงานเราเริ่มทำวิดิโอจากตรงนั้น เป็นจุดเริ่มต้นเราชอว่ะ เราทำแล้วสนุกได้คลีเอทอะไรตลอด
ถ้าพูดถึงอ๋องคิดว่าหลายๆคนจะคิดถึงอะไร
น่าจะคิดถึงเด็กฟันหลอร้องเพลง โอเย โอเย
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ชีวิตเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง
คนก็ยังติดภาพลักษณ์เดิมๆอยู่(ปั่นจักรยาน)ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปเยอะ ในช่วงนึงก็เหมือนเด็กผู้ชายมีความดื้อดึงอยู่ในตัวเองเราก็แบบว่าจากเด็กน่ารักๆก็เริ่มแบบเปลี่ยนแปลงไป ไปในทางที่ดีบ้างไม่บ้าง ด้วยวุฒิภาวะด้วยอะไรด้วยก็ทำให้เราเดินผิดทางอาจจะบางช่วงที่เกเรพอเกเรไปซักระยะนึงเราก็ค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบ ว่าเราชอบทำอะไรปุ๊บเราก็ทำตรงนั้นให้ดีที่สุดครับคือจะทการดื้อดึงไม่ได้ช่วยให้มีชีวิตที่ดีขึ้นแต่ทำให้คนรอบตัวเดือดร้อน
ผลงานล่าสุด
ผลงานล่าสุดตอนนี้ก็ผมขอฝากภาพพยนต์เรื่อง “คิดถึงทุกปี memories of new years”เข้าฉายไปแล้วตั้งแต่วันที่ 28 ที่ผ่านมายังไงก็ขอฝากผลงานด้วยครับ คุณไปดูแล้วจะได้รับรอยยิ้ม เป็นหนังที่คุณผู้ชมจะได้เห็นถึงศิลปวัฒนธรรมของหลายๆประเทศเป็น AEC เลย ไทย ลาว กัมพูชา แล้วก็มีนักแสดงเวียดนามด้วย ก็คือเป็นอะไรที่น่ารัก ได้เห็นศิลปวัฒนธรรมของหลายๆประเทศที่คล้ายคลึงกัน
แนวทางการดำเนินชีวิต
การดำเนินชีวิตของฝากว่า เราอย่าน้อยใจชีวิตแม้ว่าเราจะตกต่ำหรืออะไรก็แล้วแต่ คืออย่างน้อยเรามีคนในครอบครัว เรามีพ่อแม่เรามีคนที่ให้กำลังใจเราสมอ คนเก่งจริงๆไม่ใช่ว่าคุณทำตัวไม่ดี คนที่เก่งจริงๆคือคนที่สามารถเอาตัวเองรอดได้ สามารถเลี้ยงดูคนในครอบครัวได้แล้วก็ทำให้คนในครอบครัวมีความสุขนั่นแหละครับคนเก่
“ฝากถึงเพื่อนๆทุกคนว่า การที่เราได้เสพศิลป์ สร้างศิลป์ ทำในสิ่งที่เรารักและมีความสุข ทำในสิ่งที่เราเข้าใจ ทำกันต่อไปเถอะครับ คนอื่นเค้าอาจจะไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เราทำ แต่สิ่งที่เราทำมันคือคุณค่า”
